Οι εκλογές για τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τέλειωσαν. Όσο κι αν κάποιοι θέλουν να υποβαθμίσουν την σημαντικότητα αυτής της αναμέτρησης δεν γίνεται. Πέρασε στην Ιστορία ετούτη η αναμέτρηση και μας απέδειξε ότι ο συνειδητοποιημένος λαός μπορεί να ξεπεράσει την προδιαγραμμένη ήττα από όσο ψηλά κι αν επιβάλλεται.

Τώρα είμαστε στην επόμενη μέρα.
Η επόμενη μέρα προστάζει ανατροπές και συγκρούσεις. Δεν είμαι σίγουρος ποιός πρέπει να φύγει πιο γρήγορα από δίπλα μας. Ο εχθρός ή ο αυλικός. Ο κακός ή ο βλάξ. Ο κριτής ή ο κόλαξ.

Αυτόν που δεν θέλω εγώ ο Πολίτης να βλέπω πια, είναι ο μεσάζοντας. Αυτός που μεταφέρει το μήνυμα του λαού με λάθος τρόπο στην εξουσία. Είναι ο ίδιος ακριβώς μεσάζοντας που μεταφέρει το μήνυμα της εξουσίας με λάθος τρόπο στον λαό. Αυτός είναι ο πιο επικίνδυνος. Τώρα τους εχθρούς, τους ξέρω εγώ ο Πολίτης, τους αντιπάλους δε, πάντα τους ήξερα.

Μάλλον ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουμε και με αυτόν. Τον μεσάζοντα εννοώ. Παρακολουθώντας τις ομιλίες του Προέδρου κατάλαβα ότι πήρε το μήνυμα από τους Πολίτες. Πρέπει να φύγουν αυτοί που συστηματικά αλλοιώνουν τα μεταξύ μας μηνύματα. Για να γίνει το ΠΑΣΟΚ ένα κόμμα ερωτεύσιμο (αυτό το τελευταίο το είπε σε ομιλία του ο Πρόεδρος την 5η Νοεμβρίου στο Ledra Mariott απευθυνόμενος σε ανθρώπους του Πολιτισμού και της Επιστήμης)…

Κλείνω τον κύκλο με ένα ποίημα του Μ. Αναγνωστάκη και λέω καλή αντάμωση πάλι σε νέες προσπάθειες που θα μας κάνουν ακόμα καλύτερους ΠΟΛΙΤΕΣ…

Φοβάμαι...

Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μία ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγηκαν στις πλατείες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρούν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο….